Önce bu kutsal yolculuğa çıkacak kardeşlerimize hayırlı yolculuklar diliyoruz. Cenab-ı Hak giden kardeşlerimize tekrar, gitmeyen kardeşlerimize de en kısa zamanda gitmeyi nasip etsin. Bu sene bu yolculuk kendilerine nasip olan kardeşlerimize de hayırlı yollar diliyor ve şimdiden Allah (c.c.) kabul etsin diyoruz.
Konyamızın meşhur evliyası Hacı Veyiszade hocamıza hacca gidecek bir kardeşimiz zamanında şöyle sormuş: Hocam, hacca gidiyorum, ne tavsiye edersiniz?
Hocamız öyle güzel bir tavsiyede bulunmuş ki, belki de kıyamete kadar ve herkes için geçerlidir: Heybenin bir gözüne para bir gözüne de sabır koy, buyurmuşlar. Ne güzel buyurmuşlar! Şunu bilelim ki kişilerin söyledikleri sözleri de kendi seviyelerine göre oluyor. Büyük adamın sözü de büyük oluyor. Hac için bu kadar güzel ve devamlı geçerli olacak bir sözü söylemek herkesin kârı olamaz! Heybenin bir gözüne para koy, bir gözüne de sabır!
Biz de bu güzel tavsiyeye katıldıktan sonra şunu ekleyeceğiz. Bu hayırlı yolculuğa çıkacak kardeşlerimiz şimdiden pek çok sıkıntılarla karşılaşacaklarını bilmelidirler. Şimdiden buna hazır olmalıdırlar. Her ne kadar günümüzde yolculuk çok kolaylaşmış ve kalınan yerler son derece konforlu ve rahat olsa da gene de bu yolda sıkıntılar eksik olmaz. Buna hazırlıklı olmak gerekir.
Zira hiç olmasını beklemediğiniz işler olur, en yakın arkadaşınızdan beklemediğiniz hareketler görürsünüz. Bunların birer imtihan olduğunu bilerek sabır edeceksiniz. Bu yol sabır yoludur. Elbette, ömür boyu işlemiş olduğunuz günahlardan bir anda kurtulmak öyle kolay olmayacaktır.
Bu vesile ile bazı yörelerde güzel adetlerin cereyan ettiğini görmekteyiz. Ancak bu adetlerden bazıları da olmasa daha güzel olur denebilir. Mesela Konyamızda hacca gideceklere tencere tava gibi hediyeler götürülmektedir. Bunun hiçbir anlamı yoktur. Üstelik dinimizde de böyle bir adet yoktur. Güzel de değildir. Zira hiç ihtiyacı olmadığı halde gelen hediyeleri kişi almakta, hatta bir yere not etmekte; gittiği o güzel yerlerde de ibadet ve taatle meşgul olacağına herkese hediye alabilmekle meşgul olmaktadır. Bu iş hem gereksiz hem de iki tarafı birden zora sokan bir adettir. Hocalarımız da bu konuya el atarak kalkmasını sağlamalıdırlar.
Ben şu anda kendi memleketim olan Denizli’nin yatağan kasabasında bulunmaktayım. Sıla-i rahim için buradayım. Bu günler hac günleri olduğu için bu gün kasabamızda hacı uğurlama duası yapıldı. Hacca gidecek olan kardeşlerimiz camiden çıktıktan sonra öne alınmış, cemaat arkada tekbir getirilerek kasabanın alanına geldiler. Büyük bir coşku ile Kur’an okundu ve dualar yapıldı. Sonra da vedalaşma… Evet bu güzel bir adet amma burada da olmaması gereken adetler var. Bu kasabada hacca gidecek kişi bütün kasaba halkına yemek vermek, umumi davet yapmak zorundadır. Belki de bir hac parası kadar masraf da bu yemek için harcanmaktadır. Haydi olanlar yapsın amma sanki haccın bir diğer farzı imiş gibi bu yemeğin verilmesi adeta yemek vermeyenlerin hacı sayılmaması ve toplumda dışlanması gibi bir durum ne din ile ne de insanlık ile bağdaştırılabilir. Düşünün! Hacca gidecek imkanı olup da bu yemeği veremeyen kişi hacca gidemiyor. Aslında güzel iken adeta herkes için şart haline getirilen ve olmazsa olmaz olan bu adetler kaldırılmalıdır. Toplumun önde gelen kişileri buna el atmalıdır.
Eskiden hatta çok yakın tarihlere kadar yaşadığımız o muhteşem hacı uğurlama ve karşılama törenleri artık maalesef tarihte kalmış bulunuyor. Hayat şartları değişti. Hacılarımızın gidiş ve gelişleri geniş bir zamana yayıldı ve toplu halde gitme ve gelme dönemi bitti. Gene de herkes hacısını uğurlayıp karşılamayı ihmal etmemelidir. Hacılarımız da aşırı bir yükün altına girmemelidirler. Hediye olarak zemzem, misvak, hurma yeterlidir. Amma daha sonra da sevap kazanmak için takke, tespih gibi küçük ve güzel hediyeler vermekte bir mahsur yoktur.
Allah (c.c.) bizim elçilerimiz olarak o güzel yerlere giden kardeşlerimize kolaylıklar versin, haclarını, ibadetlerini ve dualarını kabul etsin, amin. Hacılarımız da hem kendileri, hem de bizler için dua etmeyi unutmasınlar. Hatta oradaki hacılar ümmet-i muhammedin temsilcileri durumundadırlar. Bütün ümmet için dua etmek vazifeleridir.
Konyamızın meşhur evliyası Hacı Veyiszade hocamıza hacca gidecek bir kardeşimiz zamanında şöyle sormuş: Hocam, hacca gidiyorum, ne tavsiye edersiniz?
Hocamız öyle güzel bir tavsiyede bulunmuş ki, belki de kıyamete kadar ve herkes için geçerlidir: Heybenin bir gözüne para bir gözüne de sabır koy, buyurmuşlar. Ne güzel buyurmuşlar! Şunu bilelim ki kişilerin söyledikleri sözleri de kendi seviyelerine göre oluyor. Büyük adamın sözü de büyük oluyor. Hac için bu kadar güzel ve devamlı geçerli olacak bir sözü söylemek herkesin kârı olamaz! Heybenin bir gözüne para koy, bir gözüne de sabır!
Biz de bu güzel tavsiyeye katıldıktan sonra şunu ekleyeceğiz. Bu hayırlı yolculuğa çıkacak kardeşlerimiz şimdiden pek çok sıkıntılarla karşılaşacaklarını bilmelidirler. Şimdiden buna hazır olmalıdırlar. Her ne kadar günümüzde yolculuk çok kolaylaşmış ve kalınan yerler son derece konforlu ve rahat olsa da gene de bu yolda sıkıntılar eksik olmaz. Buna hazırlıklı olmak gerekir.
Zira hiç olmasını beklemediğiniz işler olur, en yakın arkadaşınızdan beklemediğiniz hareketler görürsünüz. Bunların birer imtihan olduğunu bilerek sabır edeceksiniz. Bu yol sabır yoludur. Elbette, ömür boyu işlemiş olduğunuz günahlardan bir anda kurtulmak öyle kolay olmayacaktır.
Bu vesile ile bazı yörelerde güzel adetlerin cereyan ettiğini görmekteyiz. Ancak bu adetlerden bazıları da olmasa daha güzel olur denebilir. Mesela Konyamızda hacca gideceklere tencere tava gibi hediyeler götürülmektedir. Bunun hiçbir anlamı yoktur. Üstelik dinimizde de böyle bir adet yoktur. Güzel de değildir. Zira hiç ihtiyacı olmadığı halde gelen hediyeleri kişi almakta, hatta bir yere not etmekte; gittiği o güzel yerlerde de ibadet ve taatle meşgul olacağına herkese hediye alabilmekle meşgul olmaktadır. Bu iş hem gereksiz hem de iki tarafı birden zora sokan bir adettir. Hocalarımız da bu konuya el atarak kalkmasını sağlamalıdırlar.
Ben şu anda kendi memleketim olan Denizli’nin yatağan kasabasında bulunmaktayım. Sıla-i rahim için buradayım. Bu günler hac günleri olduğu için bu gün kasabamızda hacı uğurlama duası yapıldı. Hacca gidecek olan kardeşlerimiz camiden çıktıktan sonra öne alınmış, cemaat arkada tekbir getirilerek kasabanın alanına geldiler. Büyük bir coşku ile Kur’an okundu ve dualar yapıldı. Sonra da vedalaşma… Evet bu güzel bir adet amma burada da olmaması gereken adetler var. Bu kasabada hacca gidecek kişi bütün kasaba halkına yemek vermek, umumi davet yapmak zorundadır. Belki de bir hac parası kadar masraf da bu yemek için harcanmaktadır. Haydi olanlar yapsın amma sanki haccın bir diğer farzı imiş gibi bu yemeğin verilmesi adeta yemek vermeyenlerin hacı sayılmaması ve toplumda dışlanması gibi bir durum ne din ile ne de insanlık ile bağdaştırılabilir. Düşünün! Hacca gidecek imkanı olup da bu yemeği veremeyen kişi hacca gidemiyor. Aslında güzel iken adeta herkes için şart haline getirilen ve olmazsa olmaz olan bu adetler kaldırılmalıdır. Toplumun önde gelen kişileri buna el atmalıdır.
Eskiden hatta çok yakın tarihlere kadar yaşadığımız o muhteşem hacı uğurlama ve karşılama törenleri artık maalesef tarihte kalmış bulunuyor. Hayat şartları değişti. Hacılarımızın gidiş ve gelişleri geniş bir zamana yayıldı ve toplu halde gitme ve gelme dönemi bitti. Gene de herkes hacısını uğurlayıp karşılamayı ihmal etmemelidir. Hacılarımız da aşırı bir yükün altına girmemelidirler. Hediye olarak zemzem, misvak, hurma yeterlidir. Amma daha sonra da sevap kazanmak için takke, tespih gibi küçük ve güzel hediyeler vermekte bir mahsur yoktur.
Allah (c.c.) bizim elçilerimiz olarak o güzel yerlere giden kardeşlerimize kolaylıklar versin, haclarını, ibadetlerini ve dualarını kabul etsin, amin. Hacılarımız da hem kendileri, hem de bizler için dua etmeyi unutmasınlar. Hatta oradaki hacılar ümmet-i muhammedin temsilcileri durumundadırlar. Bütün ümmet için dua etmek vazifeleridir.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder