İnsan bu dünyaya Allah’ı tanımak ve O’na kul olmak olmak için gelmiştir. Nitekim, Cenab-ı Hak ayet-i Kerimede “Ben cinleri ve insanları ancak bana ibadet etsinler diye yarattım” buyurmuştur. Demek insan ibadet için yaratıldığından ibadetsiz bir insan hiçtir. Onun için ibadet yapmadığı halde kendisini iyi sananlar sadece kendilerini aldatmaktadırlar. Elbette bu şekilde biraz olsun rahatlasalar da bu rahatlık geçicidir. Kısa bir süre sonra gerçeği görünce hasaretleri o kadar büyük olacaktır ki… tarif edilmez ve dayanılmaz.
Allah’a kulluk yapmak üzere gelen bu insan eğer kendi iradesi ile kulluğu terk ederse ne olur? Çok basit; başta nefsi olmak üzere çoklara kulluk etmeye başlar.
İnsan Allah’ın kesin olan ve farzlar dediğimiz emir ve yasaklarını kendi iradesi ile yaparsa, o kişi nefsine ve başkasına kul olmaz. Demek kişinin Allah’ın kulu olduğu lafla değildir. Bizzat O’nun emir ve yasaklarına göre hareket ediyorsa o kişi Allah’ın kuludur ve kabre varınca sorulacak olan -Rabbin kim? Sorusuna da tereddütsüz “Rabbim Allah’tır” diyecektir. Rabbim bizleri böyle cevap verebilen bahtiyar kullarından eylesin. Demek bu cevabı verebilmek için bu sorunun cevabını ezberlemek yetmez, yaşarken bizzat O’na kulluk etmek gerekir.
Eğer kişi bile bile farzları yapmaz ve Rabbimizin Kur’an’da açık açık yasakladığı işleri yaparsa bu kişi dili ne söylerse söylesin nefsinin kulu demektir. Böyle
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder