Şeytan vuruyor!

Evet, şeytan en zayıf damarımızdan vuruyor. O insanların arasını bozmak için her yolu dener ve hangi metod etkili olursa ona devam eder.

Bizler insanız, elbette bir çok hata ve kusurlarımız olacaktır. Kusursuz olan yalnızca Allah (c.c.)’tır. Peygamberler dahi Allah (c.c.)’ın koruması ile günah işlemekten mahfuz kalmışlardır.

Buradan anlaşıldığına göre bizler dört dörtlük olmadığımız gibi çevremizdeki insanlar da dört dörtlük değildir. Öyleyse bizim bir çok hata ve kusurlarımız olduğu gibi çevremizdeki insanların da bir çok hata ve kusurları vardır. Bu normaldir. Evet bu normaldir amma şeytan durur mu? İşte şeytan bizi bu noktadan vuruyor. Dinimiz bize başkaların hata ve kusurlarını örtün dediği halde biz açmakla meşgul oluyoruz. Başkaların hata ve kusurlarına karşı gözlerimizi yummamız gerekirken gözlerimizi dört açıyoruz ki bir kusur bulalım. Bizim de hata ve kusurlarımız çok, elbette onunda bir hatası olabilir diye hoş göreceğimiz yerde o bir hatayı büyüte büyüte ve çevremizdekilere yaya yaya o insanı topluma çıkamaz bir hale getiriyoruz. İnsanların bu hata ve kusurlarından bahsetmeyi yani gıybeti dinimiz şiddetle yasakladığı halde biz bunu yapmayı marifet sanıyoruz. Birisi bizi ikaz etse “yalan mı söylüyorum, dediklerimin hepsi doğru” diye kendimizi savunuyoruz. Elbette dediklerin doğru olduğu için ona gıybet deniyor. Eğer bir de yalan söylüyorsan ona iftira denir.

Evet, şeytan bize dinimizin yasakladığı bu şeyleri yaptırarak ilişkilerimizi bozuyor, dostluklarımızı bitiriyor, insanları birbirlerinden uzaklaştırıyor, sevgi-saygı ve olması gereken birlik ve beraberlik olmuyor. İnsanların birbirlerinin gözünde değeri kalmıyor. Sonuçta o toplum ve o toplumdaki insanların değeri kalmadığından toplum manen çöküyor.

Şeytanın oyununa geldik, onun dediğini yaptık, dinimizi ise dinlemedik. Kendimizi de toplumu da bitirdik. Çok geç olmadan kendimize gelsek iyi olur.

Bir de insan şeytanın bu oyununa geldiği halde doğru yaptığını sanıp kendisini haklı görmüyor mu? Hayret…